Hikayemin En Başı 7

(arka fonda kısık sesle açarsanız güzel gider diye düşündüm.)

evet... zor günler beni bekliyordu.Bunu kabullenmiştim artık.Fakat şu bir gerçekti ki; o ilk öpüşme benim O'na olan tutkumu daha da arttırdı.O'na giderken asansörde, "ya tek seferlik bi'tutkuysa bendeki?" diye düşünmüştüm.Fakat öyle değilmiş.O'na dokundukça çığ gibi büyüyen bi aşkın tohumuymuş meğerse benim yaşadığım...

Günler hızla geçiyordu.Hem Bay Bilinmeyen'le hem O'nla birlikte oluyodum.Artık yavaş yavaş bi'karar vermem gerekiyodu.Bay Bilinmeyen'e ne demem gerekiyodu? Ben kaybettiğim ama aşık olduğum adamı buldum; ona gidiyorum mu diyecektim? Hayır, bunu ona yapamazdım.Yapamazdım; çünkü ona aşık olmayabilirdim; fakat ona saygı duyuyordum ve aslında sevmeye başlamıştım.Ama her zamanki gibi hayatımı karmaşıklaştıracak şeyler olmuştu.

Ben bunları düşünürken, hayatım akıp gidiyordu.Arkadaş toplantıları, geziler, eğlenmeler...Ama içimde buruk bi mutluluk vardı.Ben bunu bu şekilde hayal etmemiştim; haksızlıktı bu...Acı çekmek/çektirmek istemiyodum.

Bayram geldi ve bayram tatili için Ege tarafına gittik kalabalık bir arkadaş/aile grubuyla.Sanırım bu bana iyi gelecekti.Çünkü hem Bay Bilinmeyen'den hem de O'ndan uzak kalıp karar vermem gerekiyordu.Bayram tatilinde her ikisiyle de mesajlaştım.Sabahlara kadar.Ama fark ettim ki Bay Bilinmeyen'e daha az mesaj atıyodum.Bi karara vardım.Benim O'nu seçmem gerekiyodu fakat bunu Bay Bilinmeyen'e nasıl açıklayacaktım?Şu anda, eleştirdiğim insanların durumuna düşmüştüm.Karmaşık bir aşk yaşantım vardı, bunu geçtim bi kişiyi aldatıyodum.Tabi aslında tek değildim..O da kız arkadaşını aldatıyodu.En azından ben bunu bitirmiştim.Fakat kız/erkeği yoktu aldatmanın.

Döndüğümde kafamdakiler daha kesindi.Bu arada davranışlarım istemeden Bay Bilinmeyen'i incitmeye başlamış.Haberim olmadan soğuk davranmaya başlamışım ki; o da bunu sezmeye başlamış..Ama hiç bana bunları söylemezdi, benim kırılmamı üzülmemi istemezdi.İçine atarmış.Bunu sonradan, ayrıldıktan sonra yaşadıklarımla anladım.O'nun bana acı çektirdiği dönemlerde bazen Bay Bilinmeyen'i arıyordum.O olsa böyle yapmazdı diyordum.

Ben içimden artık Bay Bilinmeyen'e durumu açıklamam gerektiğini geçirip, "ama nasıl?" kısmında kalırken, beklemediğim bi şey oldu.

Bay Bilinmeyen'le buluşmuştuk.Bana sürpriz yapıp, ev tutmuş Taksim'de günlük olarak.Kırmızı küvetli, cibinlikli, kırmızı nevresimli şirin bi daire..Ben aslında açıklamayı düşünüyodum bugün her şeyi.Ama kıramadım işte onu, gittim.Sabahtan akşama kadar çok güzel bi gün geçirdik.Yatakta göğsüme yatmış uyumak üzereydi.Bense gözlerim tavanda, ellerim saçlarında nasıl açıklayacağımı düşünüyodum.Bi iki kez yeltendim; ama hani boğazınızda bişey düğümlenir ya, kalır sözcükler.Öyle oldu.Söyleyemedim.Ben söylemek için çabalarken kucak kucağa uyumuşuz..Fakat olan bitenin farkındaymış o.Benim ona olan ilgimin azaldığını, bişeylerin ters gittiğini biliyomuş..

Akşam oldu artık eve dönmem gerekiyodu.Evi topladık.Çıkmadan önce biraz daha oynaştık.Işıkları söndürdük çıkıyorduk.Kapıda öptüm onu.Ama ikimizde bilmiyoduk bunun son öpüşmemiz olduğunu...Vedalaştık ve ben eve gitmek için otobüse bindim.Kafam o kadar karışıktı ki...O, Bay Bilinmeyen, ben, O'nun kız arkadaşı, duygularım...
Yolda sinirlerim iyice bozulmuştu.Göz yaşlarımı tutamadım, ağladım sessizce.Zaten sonra da uyuyakalmışım..

Eve gittiğimde saat 9 gibiydi.Dışarıda birazcık yürümüştüm.Havanın soğukluğu hoşuma gitmişti.Açılıp kendime gelmiştim.Eve gelince odama çekildim hemen, annem kızarmış gözlerimi görmesin diye.O'nu aradım.Arkadaşlarıyla buluşmuş eve dönüyormuş.Bana "Ben bi karara vardım ve bunu sana açıklamak zorundayım." dedi.Ama ben eve gidince msn'de konuşalım dedi.Peki dedim.

O eve gidene kadar aklıma bin bir türlü şey geldi.Sanırım ayrılıcaktı benden.Sıkılmıştı.Zaten ben de ne umuyodum ki? Bana aşık falan mı olacaktı? Heh :) Ne kadar aptalım.Sinirlerim daha da gerildi.Sonunda eve gidince mesaj attı ve msn'e girdik.Konuşmaya başladık.Bugün naaptığımı falan sordu.Ona neyse artık.Sonra konuya girdi.Artık benim bi karar vermemi istiyomuş.Yani Bay Bilinmeyen'i düşünerekten, "Ben böyle devam edemem, Bay Bilinmeyen'e de yazık.Bi seçim yapana kadar görüşmeyelim." dedi.

Gece yatağa girdiğimde 3 saat önceki halimi arar olmuştum.Neydi şimdi bu? Bir tür şaka falan mı? Beni siklemeyen birisi benim hayatıma nasıl karışabiliyodu ki?Ayrıca bana bunu söylüyodu fakat kendisinin kız arkadaşı vardı?Kendisi niye bu fedakarlığı yapmıyordu?Aklıma bi şey geldi.Galiba beni kıskanmıştı.İçim bi garip oldu.Karıncalanır gibi oldu.Seven insan kıskanırdı.Evet evet tek açıklaması buydu.Ama nasıl?En azından bazı işaretler olmalıydı sevdiğine dair.Fakat ne davranışında ne bakışında o kıskançlığa sebep olacak sevgiyi gördüm.Sadece rahatsız olmuş bu durumdan galiba.Ondan söyledi bana.

Tabi ben de bunu düşünüyodum.Yani ayrılmayı.Fakat nası olmalıydı?İncitmeden?Aklıma fazla bi fikir gelmiyordu.O da bana "Ben seni etkilemek istemem" dediği için yardım etmedi.Kararımı O'na açıkladım.Ayrılacaktım Bay Bilinmeyen'den.

Tek başımaydım bu konuda.Bana yardım eden kimse yoktu.Durumu paylaşabileceğim tek kişi de ben karışmam diyip beni bırakmıştı.Üstüne üstlük bana yardım etmediği gibi canımı yakıyordu.

Her sabah iki mesaj atardım.O'na ve Bay Bilinmeyen'e.Bay Bilinmeyen kalınca hemen cevap atar sevilmeyi beklerdi.O ise saat 3 olurdu aramazdı.Aramazı bırak, cevap bile atmazdı.Aylarca cevap atmadı o sabah mesajlarıma.Umursamıyodu işte.Ne bi arkadaşına benden bahsetmiş hani benim böyle bi arkadaşım var  arada görüşürüz.(str8 olarak) iyi çocuktur okuldan arkadaşım ya da şurdan burdan diye.Bense onu arkadaşlarıma anlatmıştım.Aslında uzun zamandan beri arkadaştık ama fırsat olmuyodu falan.Yakın arakdaşımdır diye falan.Herkes artık O'nu biliyordu.Annemler dahil.Fakat O kimseye bahsetmemiş.Hani annesi telefondayken soruyo kimle telefondasın diye, kız arkadaşının ismini veriyo.Benim ismimi söylese annesi ben tanımıyorum kapat telefonu demicekti heralde.Ama yapmıyordu işte.

Arkadaşlarım plan yapardı.Ben katılmazdım.Okuldan erken çıktım diye O'nu arardım hemen.Belki görüşürüz diye.Hani bi'ihtimal.Ama her seferinde yalnız kalan ben oluyodum. ve verdiği cevaplar daha can yakıcıydı.Hava yağmurlu çıkamam bu havada.(Arabası var).Hava soğuk şimdi üşürüm çıkarsam.Bense dışarda O cevap verene kadar soğukta yağmurda beklerdim.Ama avucumu yalayıp dönerdim.Olan gene bana olurdu.

Kaç kere de planlarımı iptal edip onunla buluşmak için hazırlanırdım.Söz verirdi buluşucaz diye.Son anda mesaj atardı.Kusura bakma, işim çıktı başka zaman buluşuruz.Ya da arardım "Bugün buluşabileceğimizi söylemiştin ya, ondan aradım.Görüşebilir miyiz?" derdim.O da:"Ah bee 2 dakika önce arasaydın buluşurduk, ama az önce arkadaşıma söz verdim" derdi.Alışmıştım artık; bana verdiği değer buydu.Metres.

Kıyaslama yaptığımda Bay Bilinmeyen'i seçmeliydim.Ama kalbim öyle demiyordu.Buna rağmen hala O'nu seviyordum.Gün geçtikçe de artıyordu bu.Ama gün geçtikçe benim kalbim daha çok kanıyordu.En azından artık Bay Bilinmeyen'e açıklamalıydım.O'nun acısını atmalıydım.Okuldayken aradım ay Bilinmeyen'i, konuştuk napıyosun falan diye.O da "Hayrola gün içinde aramazdın" falan dedi.Söyleyemedim gene.Kapatırken "kendine iyi bak" diyebildim.O da "Ne demek o şimdi?" dedi.Cesaretimi topladım gözümü kapadım ve: "Akşam msn'de konuşmamız gereken bi konu var." dedim.Bi kerede hızlıca söyledim."Peki" dedi.Ama sanırım olmuştu.Anlamıştı ve incitmiştim onu.

Akşam oldu.İlk O'nu aradım.Birazdan söylicem Bay Bilinmeyen'e dedim.Çok korkuyorum ve heyecanlıyım dedim.Ama her zaman ki gibi destek olacak bişey söylemedi.Telefonu kapattım.Bilgisayarın başına oturdum.Bay Bilinmeyen msn'e gelmişti artık.Hayatımda o kadar korkup, heyecanlandığım bi an daha ya olmuştur ya olmamıştır.Nasıl söylenir böyle şeyler, ne derim ki ben şimdi.İlk defa bu durumdaydım.Daha önce haklı olduğum için ilişkilerimi bitirmiştim.Ama suçlu durumda nasıl yapacaktım?Vazgeçemezdim de artık.Terlemeye başladım.Soğuk terler akıyodu üstümden.Ellerim titriyodu klavyenin üzerine uzattığımda.Konu ya nasıl gireceğimi düşünürken o yazdı:
 "Evet, seni dinliyorum."