Bunu bilen yukardaki şahıs, telefonumu bilgisayarımı printerımı aynı gün bozdu. (suçu birine atmam lazımdı kusura bakma. Sonra meleklerini gönder hesaplaşırız aramızda) Onların bozulması da tuzu biberi oldu ve az önce sinirimden köpürdüm. Etrafa saldırasım geldi alışık olmadığım bi şekilde.
Sakinleşmeye çalıştım ama olmadı. Her şeyi bırakıp gerçekten hani insanın elektriğin bile olmadı bi adaya düşim. Düşim ki sahip olduğum şeylerin de farkına varim. Yoksa rahat batması denen şey gerçekleşiyo bende. Bırakıp gidesim var her şeyi. Neden bilmiyorum ama. Sanırım derdim yok ondan.
Sonra düşünmeye başladım. Acaba ben depresyona mı giriyorum? Sorunun cevabını ben de bilmiyorum ama umarım öyle değildir. Yoksa bu dengesiz halimi daha fazla sürdüremeyebilirim..
Send by my smart phone N97.
Dünya hali işte, insan bir anda değişebiliyor. Daha bir kaç gün önce huzurluyken, şimdi niye bu depresif haller? İnsan niye bir türlü mutlu olamıyor, her şey kusursuz ve mükemmel giderken? Belki de dünyevi ve fâni olana yüklediğimiz anlamdan, baki'yi unttuğumuz içindir...
YanıtlaSil@adsız, haklısın aslında.Ama bu bendeki garip bi'huzursuzluk.Yani genellenecek bişey değil.Hiç mutlu olamayacak mıyım gibi.Genelde mutluyumdur huzurluymdur.Ama heralde bu da nazar boncuğu diyorum şu sıralar.
YanıtlaSilSabah geçmişti akşama doğru tekrar başladı.Değişken bi'ruh haline sahibim bu ara.
Umarım bi'an önce geçer.Çünkü çok rahatsız oluyorum bu halimden.
Nazar nazar. Burada hayatini paylasiyorsun. Adamlar imreniyor, sana nazar degmeyecekte kimse degecek? Sende galiba mutlulugunu paylasan insanlardansin, kendine saklayamiyorsun... :-)
YanıtlaSil@adsız, haklısın :) çok sevdim bu yorumunu bak :)
YanıtlaSil