Merhaba blog,
En son yazımda nerde kaldım hatırlamıyorum. Arası da çok önemli değil artık benim için. Ne oldu derseniz, çift terapisine gidiyoduk. Biraz düzelir gibi olmuştuk. Bugün terapinin gereği bulaşacaktık. Buluştuk. Başta iyiydi her şey. Sonra kötü gitti. Bazı şeyleri öğrendi. En son ben artık hayatında yokum, yarın terapide de yokum dedi parayı fırlattı ve gitti.
Bir yere kadar alttan alabilirim.
Üzgün değilim. Kızgınım. Bunun öncesinde hakettiğimden fazlasını söyledi ve hakaret etti. İster şımarık desinler, ister çocuk. Ne yapmış olursam olayım o kadar hakareti hak etmedim.
Ama şunu düşünmek gerekirdi.
Her şeyi açıkladım. Gizlisi saklısı kalmadan. Aptal mıydım ben? Daha kötüye gideceğini bilemez miydim? Dürüst oldum, gene yalancı oldum.
Bilmiyo muydum mutlu olmanın yolunu? Yalan söylerdim. Her şeyi bilmezdi ve barışırdık. Ama dürüstlük ettim her şeyi açıkladım. Hala bana yalancı diyorsa, yolu açık olsun.
"Ne kadar haklı olursan ol, bu kadar hakaret etmemeliydin. İstersen zerre kadar ağlama ister insanları sikine tak çevir. Ama hak etmedim o lafların hepsini. Herkes gibi ilişki bitince çirkefleşen insanın en son sen olacağını düşünmüştüm. Yanılmşım. Hep sen yanılma, bu sefer de ben yanılmış olayım. O lafları etmeseydin belki içim burulurdu, üzülür kahrolurdum. Ama içinde bana karşı nefretten öte bişey yokmuş. Umarım gün geçtikçe daha da nefret edersin. Masadan kalk git, parayı da yüzüme fırlat. Bir daha da benim için göz yaşı dökme. Suçsuz değilsin. Aldatılan da aldatan kadar suçludur. Kaç suçundan."
Artık içimde hiç bişey kalmadı. En hayırlısı oldu. Artık yalnız, bekar, sorunsuz ve dertsiz bi'adamım.
Diyecek başka lafım da yok.
Aslında bişey daha var, iyi bir şeyi haketmiyorsun ama neyi hakettiysen onu yaşa Deniz.
İyi geceler blog...
P.S: Bu yazıya yapılan yorumları yayınlamicam. Bunlar yeni hayatımın ilk kararları. Olumlu ya da olumsuz bir yorum yapılamaz. Anlayışınız için teşekkür ederim.
